Sorry koning…


Sorry koning, ik begrijp uw zorg, uw angst voor een samenleving waar het ‘touwtje uit de brievenbus’ ontbreekt. Goed dat u uw gedachten met ons deelt. We zien de mens in u die zich – achter de voordeur van status en pracht en praal – zorgen maakt om wat hij waarneemt.

Ik nodig u uit. In Delft zijn er heel veel deuren open gegaan. Deuren van grachtenpanden, van flats, eenkamerwoningen, rijtjeshuizen en noem maar op. Sinds de zomer van 2015 bubbelen we met z’n allen door het leven. De ene keer zit ik in de ene bubbel, de andere keer in de andere. Kerst vierde ik bijvoorbeeld met familie én met nieuwe en oude Delftenaren. Inderdaad, het was wat druk, maar het leverde ook veel op. U herkent dat vast wel.

Ik doe u een voorstel. Zullen we in 2018 gaan benoemen wat een schoonheid en kracht Nederland in zich draagt? Hoe ontzettend veel mensen elkaar ontmoeten op de meest bijzondere plekken en hoe ze daarvan genieten? Nee, de zuilen van weleer zijn er niet meer, we hebben ons leven anders te organiseren. Maar onze menselijkheid zijn we daarmee niet kwijtgeraakt. ‘Ik ben omdat wij zijn’ is een diep doorleefd gevoel van velen.

Kent u de uitspraak ‘geef een brandnetel water en hij blijft groeien’? Laten we stoppen met aandacht geven aan het negatieve. Het goede in ons is zoveel rijker, stralender en liefdevoller. Laten we van 2018 een jaar maken waarin we ons mens-zijn delen. Omdat dát ons bindt.

Ik wens u en de uwen het goede. Ik wens ons allen saamhorigheid. Het is al begonnen. Ziet u dat?