Kerst is een moment van bezinning, van contemplatie om maar een niet vaak gebruikt woord te gebruiken. Naar binnen keren, stilstaan en overdenken. Ook voor velen een moment om samen te zijn, al dan niet met stampot, pannenkoeken of een uitgebreid kerstdiner.
Dit jaar ben ik met kerst bezig en ook weer niet. Alsof ik de kerstboom ben, maar dan met een deken van engelenhaar. Dit laatste ken ik uit mijn jeugd. Het was een fragiele witte laag die mijn vader helemaal aan het eind van het optuigen over de boom heentrok. De bonte kleuren van de huisjes, kerstklokjes, grote en kleine ballen werden zachter en het haar beschermde de boom. Alleen de piek bleef onbedekt stevig staan. Er moest er toch één goed zichtbaar zijn?
Mijn lieve partner ging op verzoek verse bloemen halen. Witte amaryllissen met grote zwierige groene takken. Tenminste, dat was wat we hadden en wat ik graag terug wilde zien. Toen ik ’s avonds thuiskwam stond het boeket op mij te wachten. De verse amaryllissen staken vier omhoog. De takken bleken uitverkocht. In plaats daarvan was er één grote dennentak gekocht – er zat geen beweging in. Het was even slikken, eerlijk is eerlijk.
Inmiddels heb ik hem geadopteerd. De enorme tak met zijn vele zijtakjes staat nu achter de witte bloemen, als beschermende rugdekking. De amaryllissen zwieren alle kanten uit en hun bloemen worden groter en voller. Deze eigenwijs omhoog wijzende tak zonder piek mét de maagdelijk witte bloemen is dit jaar mijn kerstboom met de glazen ster van mijn zusje als enige bal. Een piek ontbreekt.
Als het ’s middags donker wordt, gaan de kaarsen één voor één aan. Het zet de kamer in een zacht licht, een fragiele laag met vrolijk dansende vlammen. Het maakt alles zacht.
Dit wordt voor mij kerst 2014.
Wij wensen voor jou en de jouwen de dagen die bij jou passen. Zodat het jouw eigen-wijze kerst wordt.
