‘Dum Vivimus Vivamus – Laat ons leven zolang we leven’ Zo heette de serie schilderijen van Jeroen Krabbé, vorig jaar te zien in museum De Fundatie in Zwolle.
‘Laat ons leven zolang we leven’ – dit werd zijn lijfspreuk. Maak iets van je leven en geniet er tegelijkertijd van. Zijn ouders gaven hem dit mee.
Hoe bijzonder is dan het verhaal achter de schilderijen. De aldaar getoonde documentaire vertelde het verhaal van een eenzame jongen.
Tijdens de wandeling langs de metershoge doeken probeerde ik me los te maken van dat verhaal en liet ik de schilderijen hun werk doen. Ik genoot van het lijnenspel van opnieuw uitgewerkte kindertekeningen, ooit door Krabbé senior zorgvuldig voor zijn zoon Jeroen bewaard. Ik genoot van de kracht van de verbeelding: de kunst van junior om zich opnieuw te verplaatsen in toen, met de blik van nu. Tekeningen groot, kleurig en kinderlijk abstract op het doek gezet gecombineerd met kleine schetsjes, portretjes van herinneringen.
Mijn reisgenoot liep door dezelfde zaal, zijn ervaring was anders. Hij voelde verlatenheid. We hadden hetzelfde verhaal gehoord en beleefden onze eigen ervaring. Ik zag kleurrijke penseelstreken – zachte tinten die het kind omringden. Wellicht voelde het kind Krabbé zich alleen in relatie tot anderen, zijn ouders en broer – want dat was zijn verhaal – voor mij was hij daar ook thuis. In de schilderijen ontdekte ik nergens vervreemding. Voor mij waren het harmonieuze portretten over een kind, gezien door de man van nu. Alsof toen en nu in elkaar vloeiden om zich als eenheid te tonen. Was het dat wat ik daar in Zwolle heb gevoeld, heelwording? Het samenvallen van je zelf met je zelf, met alle verhalen?
Jeroen Krabbé is één van de kunstenaars waarmee La Scuola samenwerkt in Zin in kunst. Zondag 14 september wordt dit jaarthema gelanceerd tijdens de 6e opening van het nieuwe schooljaar van La Scuola in Delft.