Heb jij dat ook wel eens, dat je plotseling stil staat en je je afvraagt: hoe ben ik hier terecht gekomen? Wat is er gebeurd dat ik nu ben wie ik ben, dat ik dit meemaak enzovoort, enzovoort? Alsof je een tijdje bewusteloos was, niet geleefd en toch wel. Of… wellicht was je bewusteloos tot dit moment en werd je wakker geschud: He, hoe ben jij hier terecht gekomen?
Het leven lijkt wel eens ongemerkt aan ons voorbij te gaan. We leven en zien alles gebeuren. We ruiken de geuren van bomen en planten en ruiken eigenlijk niets. We horen de stem van onze geliefde en het blijft stil, in ons. Alsof er geen voedingsbodem is waar de stem kan landen. Alsof de ziel zich heeft afgesloten van alles wat buiten onszelf gebeurt.
Op de Biennale van Venetië vertoond de kunstenaar Mathias Podelka een Disney-achtig filmpje waarin een vogel deze vraag stelt aan een ezel (die dat eigenlijk dan maar een domme vraag vindt). Podelka maakte de animatie op de ouderwetse manier: met de hand, zonder computer. Wellicht ligt hier het antwoord verborgen. Durf ik de tijd te nemen voor wat ik belangrijk vind? Hoe bewust ben ik in het moment aanwezig? Laat ik me meenemen in de vaart der volkeren, of daag ik mezelf uit om stil te staan bij wat op dat moment aandacht vraagt? In het geval van Podelka: met de hand een Disney-achtige film creëren tegen de tijdgeest in. Monnikenwerk, dat wel. Maar dan heb je ook wat.
het filmpje kun je vinden op:
https://www.facebook.com/lascuola.academievoorlevenskunst
