We lijken het verleerd om essentiële vragen over leven en samenleven te stellen. Praktische filosofie is werken aan de praktijk. Het gaat om persoonlijk leiderschap: werken aan een bewuste levenshouding. We schudden en schonen niet alleen ons denken op, maar we zetten die ook om tot concreet handelen. Juist in die handeling, in die ervaring, leren we onszelf kennen.
De rationaliteit uit de twintigste eeuw heeft ons veel goeds opgeleverd maar de meer onzegbare zaken verwaarloosd: waar draait het om in leven en samenleven, wat is nuttig en waarachtig, wat is de zin van ons handelen, hoe komen we werkelijk verder en wat noemen we goed en wat slecht? De eigentijdse levenskunstdenker Dick Kleinlugtenbelt, mentor La Scuola, veronderstelt dat we ons te weinig bezighouden met goed en kwaad vanuit morele overwegingen. Anderen, zoals de filosoof Joep Dohmen, menen dat moderne mensen de weg kwijt zijn geraakt, omdat er juist geen universele wetten zijn of ‘goddelijke voorschriften’ waaraan we ons zouden moeten of zouden willen houden. We worden teruggeworpen op onze eigen, menselijke autonomie en moeten nog leren daarmee om te gaan. Weer anderen, zoals de Duitse denker en schrijfster Hannah Arend, vermoeden dat het contact tussen mensen is verschraald en de echte ontmoeting tussen individuen – in privé of werk – in het gedrang is gekomen.
Mensen komen naar La Scuola met werk- en levensvragen. Ze stellen zich opnieuw vragen over de gewoonste dingen, verbazen zich over de betekenis van de ervaringen die worden onderzocht, verwonderen zich over zichzelf en de andere deelnemers. Ze gaan individueel in gesprek of nemen deel aan de activiteiten met kleine groepen. Leiderschap, thuis en op de werkvloer. Wie wil dit niet?
