Hier ben ik


Vorige week getuigden meer dan 150 vrouwen over hun misbruik door een voormalige arts van het Amerikaanse olympisch turnteam. Toen Kyle Stephens zes was begon het. Haar ouders geloofden haar niet en na gedwongen excuses van haar kant zei de man toen ze twaalf was: Niemand mag zoiets doen bij jou. Als het gebeurt, moet je het iemand vertellen. Kyle, inmiddels een jonge vrouw, sprak als eerste in de rechtbank: “Ik ben hier. Niet om het tegen iemand te vertellen, maar om het tegen iedereen te vertellen. Kleine meisjes blijven niet klein. Het worden sterke vrouwen.”

Het is niet vanzelfsprekend om zo uit je schulp te kruipen en de wereld aan te kijken: hier ben ik. Zo vaak hebben we zoveel redenen om ons verlangen niet te leven, om die innerlijke stem het zwijgen op te leggen. Het grote monster Angst kijkt ons aan en houdt ons stil. Koest, terug in je mand. Gevangen gezet door aannames, vooronderstellingen, belemmerende gedachten zwijgen we en komen we niet in beweging. Dit leven kennen we, een gevangene van eigen gedachten. Het is ons vertrouwd geraakt. Beter geketend te leven dan de mand uit te stappen om te zeggen: Ik ben hier.

Tijdens ons gesprek vroeg ik aan mijn cliënt: waar in jouw lijf zit jouw volwassenheid? Het was een intuïtieve vraag tijdens een intense zoektocht naar eigenheid, daadkracht en liefdevol vertrouwen in eigen zijn. Haar antwoord kwam snel: in mijn voeten. Het zijn haar voeten die haar dragen, die de kracht geven om haar plek in te nemen en te zeggen: Hier ben ik.

Deze vrouwen zijn uit hun mand gestapt en vertellen hun verhaal. Moedige vrouwen waarover Hannah Arendt zei: “Wie iemand is of was kunnen wij alleen te weten komen wanneer wij het verhaal kennen waarvan hij zelf de held is, zijn levensbeschrijving. (…) De held hoeft geen heldenfiguur te zijn. (…) De associatie met moed zit opgesloten in de bereidheid om handelend en sprekend op te treden, om de wereld in te stappen en aan het eigen levensverhaal te beginnen.” (Vita Activa)

Hier ben ik.
Dit is mijn verhaal.

 

illustratie: kunst in de Universiteit van Tilburg