‘Wie zijn verleden niet kan verlichten, gaat een donkere toekomst tegemoet.’ Dit citaat van Gokhan Altintas zal niet overal even makkelijk vallen. Het verleden is voor velen een groot donker gat met krochten en spelonken waar we niet graag komen. We hebben er zo onze mening over en meestal niet de meest bloemrijke.
Ik zeg wel eens: wanneer je een brandnetel water blijft geven, blijft de brandnetel groeien en bloeien. Of anders gezegd: blijf ik denken zoals ik altijd heb gedacht, dan krijg ik wat ik altijd heb gekregen… Ja, makkelijker gezegd dan gedaan, zie ik je reageren, niet alles is te bedekken met een bedje van rozenblaadjes. Ik voel de verontwaardiging…
Nee, kritische momenten in ons leven bedekken en onze gedachten dwingen om ‘alleen te mogen denken aan rozengeur en maneschijn’ is de meest ineffectieve levenshouding die ik ken. Het is als stampen op een putdeksel om diepe gevoelens weg te stoppen, om koste wat het kost te streven naar geluk, wat dat dan ook moge zijn.
Het verleden verlichten vraagt moed. Vraagt tijd en aandacht. Stilstaan bij lastige momenten vraagt begrip. Van onszelf, maar soms ook van anderen omdat er iets pijnlijks wordt verteld en dat zijn meestal niet de gemakkelijkste momenten in ons samenleven.
Het verleden verlichten is niet het verleden herbeleven, maar ons zelf op afstand plaatsen en bevragen: hoe kan ik vanuit het hier en nu omgaan met wat toen is gebeurd? Wil ik in boosheid blijven leven? Wil ik blijven vechten om erkenning, om liefde? Het onrecht wat mij toen is aangedaan, geldt dat ook in het heden? Welke mogelijkheden heb ik om vandaag met dat verleden om te gaan, wetend dat ik alleen in dit moment mijn houding kan veranderen, in het licht van de toekomst? Blijf ik vechten of omarm ik wat er was en is?
Het goede leven kun je ook uitleggen als leven vanuit een goede geest. Leven in harmonie. Een balans weten te vinden voor het goede en kwade, voor aandacht voor jezelf en voor de ander, voor het juiste midden tussen slachtoffer-zijn en vechter. Leven in harmonie is het vinden van rust in wat er was en is.
Ik wens je moed om op weg te gaan. Zorg wel voor een zaklantaarn met oplaadbare batterijen. Er zijn altijd mensen om bij te tanken.
