Hans Vonk | Amsterdam

Hans Vonk, Steunpunt Levenskunst
Er doen zich in het dagelijks leven allerlei kwesties voor die om aandacht vragen. Praktische vraagstukken, ethische dilemma’s, keuzeproblemen, levensvragen, zaken waarin je met je denken bent vastgelopen. Het is een hele kunst om die kwesties niet jouw leven te laten bepalen, maar er zelf de regie over te nemen. Het ontwikkelen van een levenshouding die dat mogelijk maakt, dat is levenskunst. Oefening baart kunst, dus is de vraag, waarmee ga je dan oefenen?
Het begint met het doordenken van alledaagse levenservaringen en mijn uitgangspunt hierin is de stelling van Epictetus: ”mensen zijn niet in verwarring door de gebeurtenissen in hun leven, maar door hun denkbeelden daarover”. Gebeurtenissen in je leven kan je vaak niet veranderen, maar hoe je erover oordeelt kan je wel veranderen. Een gezamenlijk onderzoek van wat precies het probleem is, waarom het een probleem is en welke betekenis je geeft aan de gebeurtenis die de aanleiding is voor het ervaren probleem. Dan houden we tegen het licht welke elementen het probleem bevat en vooral welke vraag erin te ontdekken valt. Het zo helder mogelijk formuleren van de vraag levert vaak al nieuwe inzichten op. Vervolgens, wat zijn de belangen, vooronderstellingen en oordelen, welke belemmerende overtuigingen zijn er te onderkennen? Je stelt je ideeën ter discussie en neemt een kritische houding aan ten opzichte van je eigen denken. Deze zelfreflectie is niet gericht op snelle antwoorden, maar op het opdoen van verhelderende inzichten, zelfkennis en het onderzoek van nieuwe mogelijkheden. Aan de orde komt wat echt van belang is en welke beweegredenen, drijfveren en waarden richtinggevend zijn. Dit levert weer volgende vragen op waarmee je aan de slag kunt. Het belangrijkste van het gesprek is het ontwikkelen van een vragende denkhouding. Deze wijze van gespreksvoering levert ook antwoorden op, maar altijd met het besef dat je nooit bent uitgevraagd en dat je denken daardoor wordt vrij gemaakt. Dat is wijzer worden.

Een filosofische levenshouding als oefenpraktijk vindt zijn oorsprong in het klassieke Griekse denken, met name bij Socrates, die als startpunt van zijn vragende gespreksmethode het idee hanteerde “het enige dat ik weet, is dat ik niets weet (en zelfs dat weet ik niet zeker…)”. In essentie beoefen ik een socratische gespreksmethode, een werken van vraag naar vraag, maar ook gebruik ik elementen van de oude oosterse levensbeschouwingen als Boeddhisme en Taoïsme.
In deze gespreksmethode kom je van alles tegen, vaak verrassingen, soms nieuwe moeilijkheden, maar altijd ook wijsheid. Een verrijking en verdieping van de mogelijkheden om je keuzes te verantwoorden. Je doet dit met mildheid en gemoedsrust en met compassie voor jezelf en de ander.

Veertig jaar lang heb ik gewerkt in het voortgezet onderwijs, als docent, leerlingbegeleider, decaan en zorgcoördinator. Daarnaast ben ik actief geweest als coach en vertrouwenspersoon van docenten. Vijf jaar geleden heb ik de opleiding tot filosofisch consulent afgerond bij de Internationale School voor Wijsbegeerte in Leusden. Inmiddels heb ik een eigen filosofische praktijk in Amsterdam.

www.praktischfilosoferen.nl
06 24 80 83 17