La Scuola deelt Hannah Arendts* analyse en appèl: blijf zien dat elk mens uniek is, dat mensen dagelijks opnieuw kunnen beginnen en dat zij samen met anderen verantwoordelijkheid dienen te nemen voor een gezonde, vitale publieke ruimte. Alleen door ons handelen kunnen wij mensen zijn onder de mensen. Daarom heeft La Scuola het initiatief tot de Hannah Arendt Vertelling genomen. Wie ben ik, hoe wil ik goed leven en samenleven is vanaf de oprichting in 2009 al de kernvraag die La Scuola zichzelf en haar deelnemers aan activiteiten stelt. Deze tijd vraagt een heldere stem.
De eerste vertelling vond plaats op 16 april tijdens het Festival van het goede leven in Twente. De verteller was Erik Pool. Lees en luister naar zijn Hannah Arendt Vertelling.
Erik Pool (1961) is schrijver, directeur Participatie bij de rijksoverheid (ministerie van Infrastructuur en Milieu) en filosofisch practicus. In 2009 richtte hij La Scuola | academie voor levenskunst op. Hij is mede-initiatiefnemer van het Gilde van Filosofisch Practici. Radio 1 typeerde hem als een denker ‘die vindt dat we meer en grondiger met elkaar moeten praten over de grote vragen van het leven’. Eind 2014 verscheen bij Boom zijn boek Aanwijzingen voor het goede leven.
La Scuola organiseert meerdere vertellingen het komend jaar. Op zondag 4 september, tijdens de opening van het nieuwe jaar, maar ook tijdens het lenteconcert op 18 maart 2017. Dan zal Job Cohen de verteller zijn.
De Hannah Arendt Vertelling is een verhaal over leven en samenleven, hét thema van deze Duits-Amerikaanse denker en activist, naar wie de vertelling wordt genoemd. Een ‘verteller’ spreekt uit persoonlijke ervaring over het belang van spreken, luisteren, onderzoek, samen leven en samen werken om een goed leven in een vredige, rechtvaardige maatschappij te kunnen ‘waar-maken’.
De keus om de vertelling op deze manier vorm te geven, is bewust gemaakt. Het is de kunst om niet vrijblijvend maar verplichtend deel te nemen aan het maatschappelijke debat over de problemen, uitdagingen en kansen van deze tijd. Mensen hebben visies nodig, vergezichten, natuurlijk, maar meer nog hunkeren zij naar daden en stappen voorwaarts die concreet en mensenlijk zijn. De vertelling is daarom naar Arendt vernoemd, zodat haar pleidooi meer aandacht krijgt.
Goed samenleven heeft harde werkers nodig.
*Soms hebben we mensen uit een andere tijd nodig om onszelf wakker te schudden. Een bekende denker en activist in haar tijd was Hannah Arendt. Bekend geworden door het Eichmann-proces in 1961 waarin ze waarschuwde voor gedachteloosheid. Eichmann was volgens Arendt niet een duivel in mensengedaante, maar een banale uitvoerder van opdrachten, instructies. Het boek waarin ze dit beschrijft heet dan ook De banaliteit van het kwaad. ‘Het is een trieste waarheid’, schrijft Hannah Arendt, ‘dat het meeste kwaad wordt aangericht door mensen die nooit hebben besloten om goed of kwaad te zijn.’ In die gedachteloosheid verdwijnt elke deugd en compassie die we als mens tot mens hebben. Elke kritiek verstomt. Met gedachteloosheid verdwijnt elke kritische distantie – de ruimte – die wij als mens nodig hebben om écht te denken en te handelen. (Ivana Ivkovic In FilosofieMagazine)
Lees ook Joke Hermsen en Erik Pool of luister naar de indrukwekkende speech van Arendt destijds.
