Vanmorgen koffie gedronken met een collega van La Scuola. Niet alleen ons programma passeerde de revue, maar ook ‘de stand van zaken in het land’. Zo kwamen we ook te praat over Howick en Lili, de Armeens-Nederlandse kinderen die hier geworteld zijn en zaterdag aanstaande het land uitgezet dreigen te worden. Mijn collega: weet je wat ik dan denk? Kennen we hier nog genade voor recht?
Genade, een woord dat veel mensen niet meer kennen. Een bijbels begrip en volgens sommigen het fundament van geloof. Je kan veel verkeerd doen, maar je mag vertrouwen op de genade van God. Er wordt niets meer kwalijk genomen. Je krijgt liefde als je eigenlijk het tegenovergestelde verdient. Je ontvangt goedheid.
Nu kun je de moeder en het Nederlands asielsysteem veel kwalijk nemen (rekken en zich laten oprekken), maar de kinderen niet. De moeder heeft haar straf gekregen. Zij werd uitgezet zonder kinderen. De kinderen hebben recht op zorg, aandacht en bescherming. Dit is een fundamenteel kinderrecht. Maar bovenal het recht op goedheid. Niet omdat zij fundamenteel iets verkeerd hebben gedaan. Zij hebben het recht op kind te zijn. Kinderen mag je nooit in een situatie brengen waarin hun kind-zijn geschaad wordt. Onze regering past het volwassenrecht toe en daar wringt de schoen. Dat is stoerdoenerij, waar kleine mensen de dupe van worden. Laten we de populariteitspolls vergeten, laten we even de strijd tussen links en rechts vervagen. Hoe lang mogen kinderen kind zijn? Wat is onze verantwoordelijkheid? Wat hebben wij, grote mensen, te doen als kinderen in de knel komen?
Kinderen moeten onvoorwaarderlijk liefde krijgen. Altijd.
illustratie: Jeroen Krabbé, in samenwerking met La Scuola, Zin in kunst
