Gedragen door de wind

donker en licht

Voordat ik op vakantie ging schreef ik ergens: “Soms weet ik het niet meer. Weet ik niet meer of ik met het juiste bezig ben. Waar doe ik goed aan?”

Tijdens mijn wekelijkse rit naar het oosten luister ik op de terugweg naar radio1, zoals wij het nog steeds noemen. Presentatoren op het scherpst van de snede vragen stellend creëren een sfeer van alertheid, humor en betrokkenheid. Prachtig medium, radio. Ik ben helaas te lui om ook s avonds te gaan luisteren en zet dan liever de kijkbuis aan.

Altijd weer komt de rubriek De Strijdbare voorbij. Strijdliederen, ooit door anderen gecomponeerd en nu vertolkt naar deze tijd door iemand van nu. Woensdag was dat Blowin in the Wind. Voor mij een herinnering aan een jeugd van zoeken.

Ik luisterde naar de vertolker, Glen Faria. Een tijdloos nummer, zei hij. Elke tijd geeft zijn betekenis aan dit nummer, elke vertolker, elke luisteraar trekt het naar zich toe.

Toerend in onze cabrio over de Veluwe richting huis werd mijn hart lichter terwijl hij zong. Eigenlijk was het ook zo vanzelfsprekend. Nooit zal ik antwoorden vinden op grote of kleine levensvragen. Hoogstens een voorlopig antwoord. Het kan zo zijn dat…

NB Op 14.00 zingt Glen Blowin in the Wind

http://www.nporadio1.nl/de-nieuws-bv/onderwerpen/413738-de-strijdbare-17-glen-faria-over-blowin-in-the-wind