Er slaapt een nieuw gedicht in mij
waarin mijn ziel zich uiten zal.
Een briesje draagt het naderbij
volledig voorgevormd en al.
Geen woord, geen regel, geen refrein
wat ik ook droom, ’t is geen gedicht.
Er is slechts een gevoel, dat fijn
als mist rondom mijn denken ligt.
Zo droom ik steeds van mijn geheim
en ik herlees wat staat geschreven.
In mij, als een tastbaar rijm,
lijkt zijn volledigheid te zweven.
Ik weet, ‘het’ zal er wel nooit komen.
zelfs wat niet, is niet eens gezegd.
Maar ik kan het gelukkig dromen,
Ook echt geluk is soms onecht.
Fernando Pessoa
