de moeder de vrouw


De wereld wordt niet bewoond door de mens, maar door mensen, zei Hannah Arendt ooit. Waarmee ze zei, dat elk mens uniek is. We leven met verschillende mensen en er valt heel wat te ontdekken.
Veertig jaar geleden werd ik verliefd. Ik koos voor hem en kreeg er een gezin bij. Ik was niet alleen verbonden met de liefde van mijn leven, maar wilde ook de verbinding aangaan met de mensen achter hem.

Het gezin had een eigen wereld, met codes en mores. Hij zorgde voor het dagelijks brood, zij voor een veilige, schone en liefdevolle plek waarin het gezin kon gedijen.
In al die jaren zag ik haar licht veranderen. Ze deinde kalmpjes op de golven van emancipatie en zelfbewustwording. Haar eigen activiteiten en contacten buiten het gezin schuurden en schaafden mee. Nee, het was geen vrouw van blote buiken en spandoeken: de christelijke vrouwenbond en haar vriendinnen gaven genoeg stof tot nadenken. In deze zoektocht naar wie zij was als vrouw bleef ze trouw aan de zorg voor het gezin en de liefde voor hem. Ze wisten over en weer hoe ze het spel wilden spelen en gaven daarin elkaar de ruimte.

Dit jaar draagt de boekenweek het thema ‘de moeder de vrouw’ en onze krant interviewt een vrouw over de onvrijheid van vrouwen in de wereld: “Of ik nu naar het oosten of westen kijk: vrouwen zijn vooral aan het zorgen of zwijgen. Er zijn te weinig vrouwen op invloedrijke posities.”

Ik kijk terug op een leven van een gewone, zachtaardige en blijmoedige vrouw. Het was voor haar niet vanzelfsprekend om verlangens te uiten, grenzen aan te geven, om zichzelf onder woorden te brengen. Ik heb haar daarin zien vallen, opstaan en groeien.
Voor haar was het niet nodig om álles te zeggen. Ook niet richting de kinderen. Ze had van haar ouders het vertrouwen gekregen dat ze zelf keuzes kon maken. Haar kinderen kregen eenzelfde vrijheid. Voor haar was het goed om sóms iets te zeggen, als het er op aan kwam.

Deze vrouw had de meest invloedrijke positie die een vrouw zich kan wensen. Zij was ceo geworden van haar eigen leven, gevuld met liefde, zorg en maatschappelijk actief zijn. Dit zie ik nu ik haar leven kan overzien.

Deze vrouw was mijn tweede moeder. Een heel bijzonder mens met wie ik me intens verbonden voel.

“De wereld wordt pas menselijk, als zij voorwerp van gesprek is. Pas als we er over spreken vermenselijken wij zowel wat zich in de wereld als in onszelf afspeelt.”
Hannah Arendt

Ria Pool Meeuwsen