Mijn ochtend begint standaard met de Volkskrant en het broodje hagelslag. Het nieuws opent met de aanslag in Istanboel. Een IS’er wilde een statement maken (en omdat er nu Duitsers bij zijn betrokken is het de opening?). Keulen is van de voorpagina af, maar ook Zweden heeft de stad verdrongen. Ook daar blijken mannen overactief.
Ik eindig op de laatste bladzijde met de cartoon van Sigmund en daardoor eindig ik de krant bijna altijd met een glimlach. Dit keer met een nog groter vraagteken. Bij zijn cursus Omgaan met vrouwen zijn er drie vrouwen en 1 man. De vraag van Sigmund is: waar zijn ze, bij elke cursus Omgaan met…, suggereert de tekening.
Gisteren startten we de tweede cursusgroep Eigenwijs nav het boek van Erik Pool, Aanwijzingen voor het goede leven. Acht vrouwen, de lange tafel is rijk bezet. We starten met het gedicht Ithaka van Kafavis en luisteren naar de Prelude van de radiovertelling, de onderlegger van het boek waar Erik in gesprek gaat met Gerard Oonk tijdens hun reis door Limburg. We starten met mannen.
Waar zijn de mannen? Ze beheersen het nieuws en zetten de toon voor de start van een leescursus.
Ik heb me wel eens afgevraagd hoe mannen dat doen, zichzelf beter leren kennen.
Ik heb me wel eens afgevraagd hoe mannen dat doen, van zichzelf leren.
Ik heb me wel eens afgevraagd hoe mannen dat doen, struikelblokken oplossen.
Ik heb me wel eens afgevraagd hoe mannen dat doen, verdriet en pijn integreren.
Ik heb me wel eens afgevraagd hoe mannen dat doen, moreel volwassen worden.
Ik heb me wel eens afgevraagd hoe mannen dat doen, gedachten en gevoelens herkennen.
Ik heb me wel eens afgevraagd hoe mannen dat doen, omgaan met frustraties.
Ik heb me wel eens afgevraagd hoe mannen dat doen, tegenslagen verwerken.
Ik heb me wel eens afgevraagd hoe mannen dat doen, zichzelf ontplooien.
Ik heb me wel eens afgevraagd hoe mannen dat doen, omgaan met anderen.
Zoals het nieuws zwartwit is, zo is deze redenering zwartwit. Dé man bestaat niet. Niet in Keulen, niet in Zweden, niet onder de vluchtelingen, niet aan onze lange tafel.
Een paar mannen laten zich zien, op hun eigen wijze. Aan hen danken we mooie gedachten, wegwijzers voor ons leven. David Bowie was ook zo’n wegwijzer. Zijn lied Heroes schetst ons een land van gelijkwaardigheid. ‘I, I will be king – And you, you will be queen.’ Een land waarin we allemaal held kunnen zijn, al is het maar voor 1 dag. Vrouwen werken daar naar toe op eigen wijze, mannen ontwikkelen zich ook, maar anders. Voor mij soms zo verborgen.
Hoe kloppend is het dat een vrouw het lied van Bowie in Nederland zingt, Wende Snijders. Hij de koning, zij de koningin. Of andersom.
