Gaat het ‘goed’ met jou en jouw leven?

aanwijzingen voor het goede leven, Erik Pool

Waar doe je goed aan? Heb je een inspirerend richtsnoer? Wat houdt je bezig? Het boek Aanwijzingen voor het goede leven biedt een optimistische visie op het bestaan. In een hartstochtelijk pleidooi voor beoefening van de levenskunst wordt de lezer vragenderwijs verleid tot zelfonderzoek, dialoog en ontmoeting. Ken jij jezelf? Ben jij aanspreekbaar? Wat zie je in de ogen van een ander? Zorg jij goed voor jezelf? Hebben we elkaar nodig? Erik Pool geeft te denken en zet aan tot handelen. Kan jouw leven een kunstwerk zijn? Wil je dat, heeft dat zin? Rekening houdend met mensen zonder filosofische kennis benut hij denkers als Plato, Aristoteles, Nietzsche, Foucault en Bieri voor een onderbouwing van een ‘eigen-wijze’ opvatting over leven en samenleven. Een opvatting die uitmondt op de vraag Betekent jouw leven genoeg?

Sinds 14 november ligt ‘Aanwijzingen voor het goede leven’ in de boekwinkel. Erik Pool, medeoprichter van La Scuola, werkte hier de afgelopen jaren aan. Hij werd geïnspireerd door levensverhalen die met deelnemers en nieuwsbrieflezers in die 5 jaar zijn gedeeld. De hoofdthema’s van de moderne levenskunst zijn helder, logisch en in een persoonlijke stijl uitgewerkt. Het boek verkrijgbaar in boekwinkels, bij Bol.com en bij uitgeverij Boom

Erik presenteerde op 14 november zijn boek met de toespraak ‘Geen mens kan om zichzelf heen‘.
Bekijk de La Scuola-clip en lees nog eens rustig de citaten na, gepresenteerd door woordkunstenaar Ellen Pieters.

Diezelfde avond was het de opening van het NPO-radio4 programma Passagio van Lex Bohlmeijer:

Een fragment uit ‘Aanwijzingen voor het goede leven’ over de kunst in ons leven:

‘Ik heb je het podium gegeven om van je leven een kunstwerk te maken’, zegt impresario Diaghilev tegen sterdanser Vaslav in het toneelstuk dat Arthur Japin schreef als bewerking van zijn gelijknamige roman. Er dringt zich een parallel op: kan ons leven worden opgevat als een voorstelling? Misschien. Er wordt naar gekeken, het krijgt recensies en oogst applaus en kritiek. Er is altijd publiek, want zonder toeschouwers geen voorstelling: levenskunst is in ons eentje niet uitvoerbaar. Levenskunst is een spel op het scherpst van de snede. Het ware, het schone en het goede staan op het spel. Geloof ik wat ik zie? Is het echt? Wat is van jou, wat is van mij? Volg ik jou, volg jij mij? Kunnen wij in het spel onszelf zijn? Kennen wij onze rol, zijn we op onze plek, weten we wat onze bijdrage is aan het grotere geheel? En wiens stuk spelen we eigenlijk: hebben we het zelf geschreven, wie voert de regie, wie heeft het copyright?

‘Theaterkunst’ en ‘voorstelling’ zijn inspirerende begrippen om de aard van de levenskunst mee te doorgronden. Maar in de levenskunst wordt de basis gelegd door de identiteitsvraag, de karakteropbouw, de persoonlijkheidsontwikkeling. Wie ben jij en wie word jij, welke ontwikkeling maak je als subject door? De aandacht gaat uit naar de vraag hoe je in het leven staat, hoe je naar de wereld kijkt, hoe je je levenspad uitstippelt. De ontwikkeling van het zelf is gericht op je levenshouding, hoe die eruitziet en welke inhoudelijke kwaliteiten erin schuilgaan, welke levensvorm jij voor jezelf hebt ontworpen en in welke mate je erin slaagt de waarden die je hoogacht in de uitvoering van je levenswerk tot uitdrukking te brengen. Daar gaat Vaslav over. En daar gaat ‘je zelf ontwikkelen’ over.